• Je gaat het later doen.
• Je bent niet goed genoeg.
• Er zijn er al zoveel die doen wat jij wil doen.
• Niemand zit erop te wachten.
• Je bent moe. (Nee maar echt, zo moe.)
• Je hebt geen idee waar je moet beginnen.
• Je weet niet wat precies. Laat staan hoe.

Er zijn heel wat redenen waarom je niet tot creëren kan komen.
Waarom je niet maakt wat je toch eigenlijk wel heel graag in de wereld wil zetten.
Ik kan nog wel even blijven opsommen als ik denk aan alle redenen die ik mezelf in de loop der jaren heb gegeven om het toch maar niet te doen.
Allemaal redenen die vooral zeggen dat een mens beter kiest voor wat ‘wijs’ is en ‘volwassen’ en ‘nuttig’.

Ondertussen weet ik dat redenen geen feiten zijn, maar een manier om naar de werkelijkheid te kijken.
Er zijn ook andere manieren.
Manieren die ervoor kunnen zorgen dat jij wel in de wereld kan zetten wat jij zo graag wil maken.
Manieren waarop jij het verschil kan maken.
Manieren die jou doen vonken, zodat jouw vonk weer kan overslaan naar anderen enzoverder enzovoort.

Ik wil heel graag jouw luciferdoosje zijn!

Onder andere auteur van ondertussen meer dan twintig boeken voor kinderen, jongeren en volwassenen. Fictie en non-fictie.    
Met een voorkeur voor spannende verhalen en stevige personages met bijt aan, met hoeken en kantjes en tegenstrijdigheden.
Ghostwriter van zo ongeveer even veel boeken.
Creatief coach.
Schrijfdocent bij onder andere Creatief Schrijven, Wisper en NCOI.
Want ik geloof dat verhalen en woorden voor mensen kunnen zorgen.

Ik ben ook: een creatief die er al haar hele werkende leven mee worstelt om een balans te vinden.
Tussen dat werk dat de rekeningen betaalt en dat werk dat mij mentaal voedt.
Tussen dat wat van mij verwacht wordt en dat wat ik van het leven verwacht.
Tussen uitstelgedrag en afstevenen op een burn out.
Tussen perfectionisme en pleasen.

Weinig dat bij creëren komt kijken, is mij vreemd.
En ik kom bovenstaande worstelingen nog altijd tegen, bij zo ongeveer elk project. Verdwijnen zullen ze wellicht nooit.
Maar dat hoeft ook niet. Ik heb manieren geleerd om ermee om te gaan. Om te beseffen dat ze een functie hebben.
Dat de kracht ligt in dat zien in plaats van rond blijven draaien in de worsteling of stilletjes hopen dat het zal verdwijnen.

Niemand anders kan schrijven zoals ik dat doe. Niemand kan voor mij de beslissingen nemen.
Maar dat betekent niet dat het eenzaam hoeft te zijn.
Gezelschap hebben bij dat proces van creëren maakt het zoveel fijner en makkelijker om te vonken. Maakt de vonk zoveel groter.
Ik wil dus heel graag jouw luciferdoosje zijn.

Aangenaam!

• Je neemt je elke week weer voor dat je nu eindelijk écht aan de slag gaat met dat creatief project. Je bent elke week weer teleurgesteld en gefrustreerd omdat het er weer niet van is gekomen.
• Je hebt heel veel plannen, maar het lukt je niet om tot actie te komen.
• Je bent bang dat het maar kinderachtig is, wat je eigenlijk wil.
• Je bent bang dat het niet zal lukken en veel tijd zal kosten. En dan is het dom om eraan te beginnen, toch?
• Er is al zoveel dat moet. Dit moet wel leuk blijven. Maar iets dat ‘moet’ dat is dus niet leuk.
• Het kost tijd en geld, dan moet het ook wel iets opbrengen.
• Wat als mensen je een aansteller vinden? Of zo’n ‘kunstenaarstype’ met alle oordelen die daaraan vasthangen?

We zijn allemaal scheppende wezens.
Maar we hebben geleerd dat we nuttig moeten zijn en dat tijd geld is.
En dat het wel goed moet zijn als we iets doen. Heel goed eigenlijk, zo in de buurt van perfect, liefst.
Dus dat scheppen, dat is dan maar iets voor later, ooit.

Tegelijkertijd voel je het trekken. De goesting. Om te dansen. Te koken. Te tuinieren. Te kleien. Te podcasten. Te fotograferen …
Het kriebelt om iets in de wereld te zetten dat bij jou vertrekt.
Iets dat ervoor zorgt dat je zin voelt en voldoening en plezier. Van het maken. Van het delen.

Dat gevoel is te groot om niks mee te doen.
Maar wat dan? En hoe?

VONK kijkt naar de cyclus van creëren en wat je daar allemaal in tegenkomt zoals zoals perfectionisme, uitstelgedrag, straalangst en planning.
Naar hoe je ervoor kan zorgen dat al die zaken voor jou gaan werken in plaats van tegen je.
Want we hebben allemaal een vonk in ons. En het is belangrijk dat die kan branden.

Is het een schrijfcursus? 

Kan ik aan een concreet project werken tijdens de cursus? 

Dat kan zeker en zal ervoor zorgen dat je met heel gerichte vragen en noden naar het cursusmateriaal kan kijken. Maar de cursus biedt daarvoor geen stappenplan of handleiding, laat staan dat het de bedoeling is dat op het einde van de maand je project af zou zijn. Het is wél de bedoeling je alle tools te geven zodat je verder aan de slag kan en weet hoe om te gaan met wat je onderweg allemaal tegenkomt.

Hoe hoog ligt het tempo van de cursus? 

Je krijgt vier werkboeken verspreid over vier weken. Om deel te nemen aan de wekelijkse calls is het fijn als je het materiaal kan bekijken, want dan kan je ook gerichtere vragen stellen. De facebookgroep is ook alleen actief tijdens die eerste maand van de cursus, daarna gaat die op non-actief en kan je dus alleen lezen maar niet meer reageren of vragen stellen. Al het materiaal blijft wel een jaar toegankelijk. Je kan dus gerust op je eigen tempo doornemen, opnieuw bekijken, opfrissen …

Moet je ‘ervaring’ hebben om mee te doen? 

Je bent een mens, je maakt dingen. Dat is wat mij betreft ervaring genoeg. We leven in een maatschappij die niet veel ruimte laat om te proberen, te ‘spelen’ en te kijken wat er dan gebeurt. Terwijl dat volgens mij zo nodig is. Ik wil met de cursus dus vooral uitnodigen. Om te proberen. Om te ‘spelen’ en te kijken wat jij graag in de wereld wil zetten en hoe.