Woorden

Dochterlief had aardig wat centjes gekregen op haar lentefeest. Ik drukte haar op het hart de envelop goed op te bergen. Ze knikte, pakte een pen en cementeerde de envelop dicht met woorden. Om hem vervolgens los te laten in de chaos van ons huishouden.

Toen ik de envelop even later zelf dan maar stond op te bergen in haar kamer, vroeg ik het me natuurlijk af. Wie haalt er nu de overhand? De moeder die zou willen dat haar dochter ordelijker is? Of de schrijfster die glimt bij zoveel blind vertrouwen in de kracht van woorden?